M’n elektrische snoeischaar heeft het begeven. En als je eenmaal zo’n ding gewend bent, kun je niet meer zonder. Al na een uur met de hand gaat knippen, weet te je weer waarom je voor een elektrische hebt gekozen destijds. Dus, van de week ging ik naar de dealer voor een nieuwe. In Geldermalsen, midden in het gebied van de fruitteelt. Daar weten ze wel wat snoeien is. En enten. En dat is meteen het eerste woord het een E in het hoveniersalfabet.

Enten

Al heel lang, al sinds de romeinen, ent men om betere planten en bomen te verkrijgen. De Romeinen deden dat voor betere olijfbomen. En tegenwoordig doen we dat met onze appelbomen nog steeds. Men neemt dan een onderstam die beter tegen bepaalde ziektes is bestand, niet zo hoog groeit zodat ze met het plukken er steeds goed bij kunnen of goede eigenschappen heeft die het kan doorgeven aan het geënte deel. Maar enten wordt ook gedaan om planten te vermeerderen, met het voordeel dat de nieuwe plant gelijk al wat groter is. Met zaaien moet je namelijk soms jaren wachten op bloei of vruchten.

De professionele kwekers enten op grote schaal. Voor hobbyisten is enten gewoon leuk om te doen. Je kunt bijzondere resultaten bereiken: een sierkers met twee kleuren bloesem bijvoorbeeld? Altijd verrassend in de lente.
Wat je er voor nodig hebt is een gezonde onderstam, een tak van ongeveer dezelfde dikte, touw en hars om de ent vast te zetten en een scherp, schoon mes of schaar. Die heb ik weer inmiddels. Niet voor het enten, maar voor het snoeiwerk dat nu echt af moet. Want als volgende week de vorst uit het land is en de zon begint te schijnen, wil iedereen weer een nieuwe tuin. Dan moeten alle klussen die er nog liggen zijn afgewerkt!

Energie

In de tuin werken kost energie. Een beetje afhankelijk van uw leeftijd en uw gestel, levert het ook energie op. Want hoeveel plezier kun je hebben van het resultaat als de planten in de borders groeien en bloeien. Een kenner of tuin-collega kent dit gevoel en weet het te waarderen, waardoor het altijd leuk is om het met hen te delen.
Om een tuin aan te leggen kost ook energie. Vaak al in de voorbereiding, bij het ontwerp.  Momenteel heb ik een kleine tuin in de maak, waarin van alles verwerkt moet worden aan wensen: pergola, aanpassing van het tuinhuis, straatwerk. Het is puzzelen om het er op een mooie manier in te verwerken. En daarbij tevens bedenken hoe we alle materialen in de tuin krijgen. Door het huis? Over het dak? Eerdaags ga ik de offerte bespreken. Ik hoop dat niet meteen onder aan de streep wordt gekeken, maar eerst uit de omschreven werkzaamheden duidelijk wordt wat er allemaal voor moet gebeuren. Toch, wat je er aan energie instopt, komt er naderhand dubbel en dwars weer uit. Positief toch?

Eigenzinnig

Deze eigenschap moet je wel hebben om iets te bereiken, als je dat in je bol hebt. Voeg daar dan wel diplomatie, charme of mensenkennis aan toe om dat voor elkaar te krijgen. Zonder eigenzinnigheid zouden uitvinders niet met nieuwe ideeën komen, zou de zon nog steeds om de aarde draaien en verliep de communicatie nog altijd via de tam tam. Dat laatste slaat op een reportage op TV die onlangs werd herhaald. In 1999 (nog geen 20 jaar geleden?) werden mensen op straat gevraagd of zij een mobile telefoon zouden willen. Hadden de uitvinders zich door de negatieve reacties laten leiden, dan hadden we nu geen IPhone X gehad, laat staan de robot verpleegster die ons thuis gaat verzorgen als we hulpbehoevend zijn.
Eigenzinnigheid heeft ook een andere kant. Die van niet openstaan voor nieuwe dingen, vasthouden aan het oude. Met mijn eigen eigenzinnigheid verzin ik wel eens dingen in andermans tuin die een beetje anders zijn dan gebruikelijk. Dan kan ik de andere kant wel eens tegenkomen. Niet dat we er dan niet uit komen, maar niet zonder meer, want dat  hoort natuurlijk ook bij eigenzinnigheid.
Het vasthouden aan bepaalde ideeën heeft soms met volg-attitude te maken. ‘Wat de buurvrouw heeft, wil ik ook”. In dat geval laat ik me niet onbetuigd en voeg ik er dan lekker eigenzinnig aan toe: “Dat kan! Maar dan doen we het wel mooier!”.