Onlangs, toen ik wat ongeïnteresseerd aan het zappen was langs allerlei zenders op tv, hield ik even stil bij zo’n programma waarin gezocht wordt naar een droomhuis. Ik zag net hoe een jong stelletje de achtertuin instapte en hoorde de schokkende reactie van de jongeman. Als ik al onderuit hing in m’n stoel, zat ik in een keer rechtop. ‘Dit is toch niet echt waar?! ‘, was m’n eerste reactie.

Een kleine achtertuin ontwerpen is vaak veel moeilijker dat een grote. De lijst van wensen is in beide gevallen ongeveer gelijk, maar in een grote tuin zijn die vaak makkelijker in te passen. De meeste mensen willen weinig onderhoud aan de tuin en natuurlijk een fijn terras met voldoende ruimte om met een gezelschap te zitten.  Het is echter niet wenselijk om de hele tuin in het hard te leggen. Mijn vuistregel is, zeker in een kleine tuin, dat niet meer dan een-derde van de tuin wordt bestraat. Je hebt namelijk voldoende onverhard deel nodig om het regenwater te laten intrekken. Het is beter om het grondwaterpeil op niveau te houden voor de beplanting en de bodem. Daarbij, onze riolen kunnen het niet meer aan als met een flinke regenbui al het water rechtstreeks daar naartoe stroomt, met overstromingen tot gevolg.

Dat jonge stel, op zoek naar hun droomhuis, dat via de achterdeur naar buiten kwam, stapte in een, in mijn ogen, hartstikke leuke tuin. De tuin was niet groot, maar was heel ingenieus van ontwerp. Bestrating was mooi afgewisseld met lage en hoge beplanting waardoor er veel privacy was, leuke hoekjes waren gecreëerd met een originele plantenkeuze. Er was gekozen voor hoge, transparante beplanting, waardoor de tuin veel dieper leek dan het in werkelijkheid was. Echt zo’n tuin, waardoor je het huis er wel bij zou willen hebben. Maar wat zei de jongeman van het stel? “Het formaat van de tuin is wel goed, maar die planten baren mij zorgen”. Baren mij zorgen??!! Wat is dat nou voor een reactie…?

Tuinieren is in wezen een robbertje stoeien met de natuur. U wilt bepaalde planten graag wel en andere vooral niet in uw tuin. Onderwijl denkt de natuur daar op geheel eigen wijze over en doet vaak iets anders dan u wenst. Het is aan u om de mate van het gevecht te bepalen. U doet dat al door de keuze van de vaste planten (maar ook heesters en bomen) aan te passen aan de bodem, grondsoort, zonnestand en herkomst van de planten. Hoe meer u daar rekening mee houdt, hoe meer u de krachten van de natuur voor u kan laten werken. Meewerken in plaats van tegenwerken dus. Als de wens is dat de tuin vooral weinig onderhoud vergt, is het handig daar rekening mee te houden.

Van een mooie border met veel bloeiende vaste planten hebben veel mensen ten onrechte het idee dat het heel veel tijd vergt. Aanvankelijk is dat misschien wel zo, want het is echt belangrijk  dat na de aanleg in het eerste jaar het onkruid er goed tussenuit gehouden wordt. Maar als de beplanting eenmaal gesloten is, scheelt dat in de jaren erna heel veel werk. Want, waar planten staan, kan geen onkruid groeien.

Tussen bomen en heesters kunt u de plek prima opvullen met bodembedekkers. Daarin heb je heel veel soorten, ze houden van schaduw, kunnen kleurig bloeien én voorkomen een hoop werk. Hopla, weer minder onderhoud. En nog veel belangrijker: u heeft een groene tuin. Want groen is goed voor u.

Toch kiezen voor alles ‘in het hard’? Dat lijkt beslist makkelijker. Toch zorgt de natuur er wel weer voor dat er werk aan de winkel blijft. Want alles wat er aan zand, zaad en blaadjes de tuin inwaait, zal u toch moeten opvegen. Alleen als je dat heel regelmatig en grondig doet, blijven de voegen onkruid vrij.

Of u geeft met gevecht tegen de natuur op en u stopt radicaal met werken in de tuin. Als u dat maar lang genoeg volhoudt, neemt de natuur uw achtertuin gewoon helemaal terug en bedekt de bodem in eigen regie. Maar in zo’n geval kan ik me voorstellen dat een tuinliefhebber dat zorgen baart….