Van de week hoorde ik een flard van het nieuws op de radio en het leek te gaan over beroepsziekten. Hoveniers werden daarbij specifiek genoemd. In de uren daarna hield het me bezig, misschien wel omdat ik er maar de helft van had gehoord. Het hoveniersvak is toch het mooiste vak in de wereld? Hoe kun je daar nu ziek van worden?

Bij beroepsziektes denk ik vooral aan stressvol of zwaar lichamelijk werk. In de zorg bijvoorbeeld of in de bouw. Dat is werk waarbij je vanaf een bepaalde leeftijd beslist wat rustiger aan moet kunnen doen, omdat het werk ten koste van jezelf gaat. Maar als je toch hele dagen buiten in de frisse lucht werkt en mooie tuinen mag maken, dan kan ik me niet voorstellen dat je daarvan ziek wordt.

Natuurlijk zijn er in mijn vak ongezonde situaties te verzinnen. Wat denk je van heggenknippen, heel actueel? Iedere heg zit vol met heel veel stof en luizen.  Na een dagje knippen zitten alle gaten en poriën vol rommel. En het zijn echt niet alleen luizen die in de heg wonen. Met knippen komen we ook regelmatig sporen van andere beesten tegen. Wespennesten bijvoorbeeld. Prachtig om te zien, alleen moesten er geen wespen in wonen. Standaard had ik in de auto een noodsetje bij me omdat m’n medewerker een allergie had voor wespensteken. Goed om bij de hand te hebben, want een ziekenhuis is te vaak te ver weg.

Verder komen we ook altijd wat vogelnesten tegen. Nou, die laten we mooi zitten en knippen er ruim omheen om het prille geluk niet te verstoren. Dan komen we later nog wel terug om ook dat stukje af te maken. Voor teken moeten we ook erg uitkijken, die zijn link. Die beestjes zitten verscholen in hoog gras en overhangende takken. Nou heb ik altijd hoge schoenen aan en nooit een korte broek. Dat lijkt een goed middel want, ik klop het af, ik heb naar ik weet nog nooit een tekenbeet opgelopen. Een beet kan nare gevolgen hebben. Maar daar hoef je niet persé hovenier voor te zijn; dat kan een wandelaar net zo goed overkomen.

U mag trouwens rustig weten dat ik dit jaar blij was dat het heggenknippen voorbij was. Het was zo lang droog geweest, waardoor het was alsof er extra veel stof ontplofte. En het was behoorlijk warm voor de tijd van het jaar. Maar, als het nu de komende dagen zachtjes regent, hebben u en ik veel eer van ons werk want dan staan de heggen er weer fris en strak bij. Dus, al zou er sprake zijn van beroepsziekte, dan is dat meteen weer geneutraliseerd.

Beroepsziektes worden vaak veroorzaakt door monotoon werk zoals hele dagen wieden of graszaad inharken bijvoorbeeld. Wanneer dezelfde spieren continue worden aangesproken kunnen ze overbelast raken. Dat moet je dus zien te voorkomen. Veel afwisseling zoeken in de werkzaamheden. Da’s dan een voordeel dat we ook vaak tuinen aanleggen van klein formaat. Daar zit die afwisseling vanzelf al in verwerkt. Op deze manier ook geen kans op blijvende schade.

Zoals in alle branches, is de ARBO voor ons bedrijf een dicterende instantie. Uiteraard is niemand erbij gebaat om letsel op te lopen en kunnen machines niet veilig genoeg zijn. Toch zijn vele collega’s door de jaren heen wel eens uit een boom gevallen, ondanks hun klim-ervaring. Of hebben ze (bijna) in hun been gezaagd, een tak in het gezicht gezwiept gekregen, zich gesneden of over een kruiwagen gestruikeld. Maar de meeste eerste-hulp gevallen zijn nog altijd de hobbyisten. Daar zijn wij te professioneel voor, zullen we maar zeggen.

Dus als de lichamelijke risico’s allemaal wel meevallen in ons vak, dan zal het de stress wel zijn. Dan wordt het nu echt tijd voor een ontspannende en recupererende vakantie. Even helemaal loskomen van het werk. En weet u wat we gaan doen? Tuinen bezoeken…

We wensen u een fijne vakantie. Ook mooie tuinen gezien? We zien graag de foto’s.